Het leed dat glasvezel in Frankrijk heet

Toen wij in januari 2012 de overdracht van onze ” Fermette” was internet nog niet zo vanzelfsprekend.
De eerste keren dat wij hier waren namen wij een laptop en een dongel mee.
Zo konden wij nog een beetje contact met de buitenwereld hebben.
Met dat beetje bedoel ik dan ook echt een beetje, de beschikte data op zo’n dongel was zo op.

Toen wij ons een jaar later hier vestigden hadden wij internet wel nodig.
Voor het ontvangen van gasten moesten wij een website hebben en de eventule gasten wilden natuurlijk ook van het internet gebruik maken.

De eerste signalen dat er glasvezel hier op het platteland in Frankrijk zou komen

Her en der hoorden wij dat er in 2017 glasvezel zou worden aangelegd. Er zou echt Fibre Optique (het franse woord voor glasvezel) komen.
Nu spreek ik over 2013 dus dat betekende dat wij nog 4 jaar geduld moesten hebben.
Wij hadden geen andere keuze om een wifi verbinding aan te leggen.
In het dorp geïnformeerd en wij begrepen dat er een zender op het dorpshuis stond.
Wij moesten een kastje aanvragen en dat moest op ons dak worden geplaatst.
Goed richten naar het dorpshuis, om de kerktoren heen en dan zou het wel lukken.

Nadat het kastje was gearriveerd moest meneer Fermette het dak op.
Op een prachtige zonnige dag ging klom hij naar boven, het kastje en gereedschap in een rugzak zodat hij zijn handen vrij had om zich over het dak te verplaatsen.
Tip: doe dit nooit met een korte broek aan, gloeiend hete dakpannen onder je blote benen is niet prettig.

Ik stond beneden op de binnenplaats, met in de ene hand een fotocamera en in de andere hand een mobiele telefoon.
Mocht er iets mis gaan, dan kon ik gelijk de hulpdiensten bellen.
Gelukkig ging alles goed en de wifi verbinding werd tot stand gebracht.
Niet te vergelijken met glasvezel maar wij hadden toch internet hier op het platteland in Frankrijk.

Spitsuur wifi gebruik

Het wifi signaal was zwak en supertraan maar wij konden ons hier mee redden.
Nou ja, dat wil zeggen, wanneer wij dit overdag gebruikten. S’avonds zo rond de klok van 9 was het duidelijk spitsuur. Iedereen in ons dorp was verbonden met het kleine zendertje op het dorpshuis.
Dat kwam de trage snelheid al niet ten goede, soms duurde het een paar minuten voordat een pagina was geopend.

Internet says no 😉

De zwakke verbinding hield ermee op. Zomaar, ineens.
Iedereen in het dorp was vestokt van het wereld wijde web.
Voor mij ook erg lastig. Je wilt toch graag weten of er een reservering is.
Dagelijks checkte ik op mijn mobiele telefoon, en beperkte voorraad internet data, of er mail was.

Altijd denken in oplossingen

Was er een reservering dan ging ik met mijn laptop, agenda en telefoon naar Montbard.
In een hotel restaurant richtte ik mijn mobiele kantoortje in en kon gebruik maken van het internet aldaar.
Natuurlijk geen glasvezel ( volgens mij was dat nog nergens op het franse platteland) maar een Wifi verbinding.
De koffie werd geserveerd en ik kon mijn toekomstige gasten een antwoord sturen.
Als tijdige oplossing was het prima, maar heel handig was het niet.

Schotelantenne

Omdat de wifi er al een paar weken uit lag moest en een andere oplossingen komen.
Ja, het liefste glasvezel, maar we zijn nu een in Frankrijk, dat zou nog even duren.
Weer overal geïnformeerd en wij kwamen uit bij een bedrijf in Montbard.
Dit zouden een schotelantenne op het dak kunnen plaatsen en met een abonnement via een provider internet kunnen ontvangen.
Dat klonk goed.

De schotel werd op het dak geplaatst ( Meneer Fermette wilde voor geen goud nog eens het dak op, zeer niet met een zware parabool)
Er werd een router aan mijn computer gekoppeld en voilà, internet.
Niet de snelheid zoals je die in Nederland kent, maar het werkte.
Er zat nog wel een maar aan, die maar, daar hebben wij. nog steeds mee te doen.
Wij hebben te maken met een internet bundel.
Per maand krijgen ( nou ja krijgen, goedkoop is het niet) een bundel.

Voor ons tweeën was dit wel toereikend maar wanneer wij gasten hadden ging dit toch best snel.
Zeker wanneer er tv of Netflix werd gekeken.
Wij hadden al de meest grote databundel en onbeperkt bestond niet.
Dat kan wel via een vaste telefoonlijn. Die hebben wij niet. Om dat te laten aanleggen terwijl de glasvezel in Frankrijk onderweg is, is dan overbodig. Dachten wij.

De mobiele telefoon als hotspot

Inmiddels was onze schuur verbouwd tot woonhuis en moest er nog een extra wifi aansluiting worden gemaakt.
Nog een extra schotelantenne bij ons huis, een signaalversterker bij de gite en bij beide huizen was er een verbinding.
De beperkte data bleef een probleem.
De oplossing was een uitgebreid mobiele telefoon abonnement te nemen.
Ik maak een verbinding met mijn mobiele telefoon en mijn computer.
Zo kunnen onze gasten van de volledige wifi bundel gebruik maken.
Het is allemaal niet ideaal, maar zo kunnen wij toch wifi aanbieden.

13 Juli 2020

Op een mooie zomerdag zat ik boven op onze heuvel te genieten van de rust en het uitzicht.
Ik hoorde stemmen en tot mijn grote verbazing zag ik een bak, met daarin een man met ontbloot bovenlijf, omhoog komen.
Er stond op de weg een kraanwagentje en er werden allerlei dingen aan de paal gedaan, waar de elektra draden aan verbonden zijn.
Het zou toch niet, zouden wij eindelijk glasvezel, hier in Frankrijk, hier op het platteland krijgen?
Het kastje voor de glasvezel, bedrading alles werd aangelegd.
Onderaan in het dorp moesten nog wat kabels worden doorgetrokken.
Yes, er heerste een blije stemming. Hehe.

De euforie was van korte duur. Slechts 2 weken.
Na twee weken werd er een plaatje op de paal geschroefd, deze zou niet geschikt zijn en moeten vervangen.