Hoe het allemaal begon?

Herken je dat? Elke keer wanneer je op vakantie bent en voor de etalage van de plaatselijke makelaar staat te lekkerbekken naar die mooie, authentieke (lees vervallen 😉 ), schattige huisjes in een idyllische omgeving.
Ook wij hadden een droom om een huisje in Frankrijk te kopen. Heerlijk om elke vakantie naar je eigen stekkie te kunnen gaan.

In september 2011 zijn wij serieus op zoek gegaan. Nadat wij zo’n 13 huizen hadden bekeken, zagen wij op 1 oktober 2011 deze oude kleine voormalige boerderij.
De eerste blik over de poort liet onze harten sneller kloppen, zou dit ons toekomstige vakantiehuis worden?

Wat is er gebeurd na die eerste blik ????

De makelaar liet ons het huis, de schuren en het bijbehorende land zien. Het was best overweldigend.
In mijn beste frans, wat toen echt heel beroerd was, zei ik tegen de makelaar dat wij er serieus, onder het genot van een goed glas wijn, over na gingen denken.
Hij beantwoordde dit met; dan moet je er ook een goede maaltijd bij nemen. Het was inmiddels ook al 12 uur geweest, ik denk dat hij zelf ook trek had.

Enfin, hij gaf ons de tip om bij Le Marronnier in Buffon te gaan eten.
Dat hebben wij gedaan. Gelukkig was er nog net een tafeltje voor 2 personen vrij. Onder een grote parasol, het was op die dag zelfs nog 30 graden, genoten wij in een euforische stemming van een smakelijk maaltijd begeleid door een goede wijn.

De volgende dag moesten wij weer naar Nederland.
Een schrift vol met aantekeningen van alle huizen die wij bezocht hadden + honderden foto’s.
Een aantal huizen konden gelijk van de lijst.
Alle voor-en nadelen hebben wij op een rijtje gezet en wij besloten verder te gaan met dit huis. Er volgde nog een aantal bezoeken en bezichtigingen.
Wij hebben heel wat ritten naar Frankrijk gemaakt.

Na overdenken en onderhandelen zijn wij tot een koop-overkomst gekomen. De dag voor de overdracht en ondertekening arriveerden wij in Quincerot. Wij mochten van de eigenaresse al de nacht voor de overdracht in het huis slapen.

Voldoende ingrediënten voor een aflevering van “Ik Vertrek”.

Ik was met goede vriendin A. in een volgeladen auto naar Frankrijk gereden, en Marc was s’morgens al vertrokken met een afgeladen bus. Hij was er iets eerder en de eigenaresse was er ook al om de sleutels en wat uitleg te geven. In de wijnkelder lagen nog vele flessen wijn, die mochten wij hebben, een leuk cadeau. Na het aansluiten van elektra en water als eerste maar de kachels aanmaken. De keuken stond vol met rook, maar geen warmte. Het huis stond al een tijd leeg en het leek erop dat de schoorsteen verstopt zat. Hij trok in ieder geval niet goed.
Wij besloten maar om ons op de zolderverdieping te installeren, daar zijn elektrische kachels.

Ons Franse leven begon met cheques en vele regelzaken.

De volgende ochtend moesten eerst naar de bank om cheques en bankpassen te halen.Er wordt hier nog steeds met cheques betaald. Onze contactpersoon van de bank vroeg hoe onze nacht was verlopen. Wij het verhaal van de kachel en bijbehorende kou verteld. Of zij een schoorsteenveger wist. Dat wist zij inderdaad wel, en maakte gelijk een afspraak voor ons. De volgende dag zou hij komen.
Wat een service van de bankmedewerkster.

Direct door naar de notaris, wat een bijzonder gevoel toen de sleutels en het huis echt van ons was. M. moest s’middags met de gehuurde bus weer naar Nederland.
De volgende dag moest hij voor zijn werk naar het buitenland.
Hij had zijn ticket voor de terugreis kunnen veranderen en zou dan landen in Paris, waar A. en ik hem dan zouden ophalen.

A. en ik hadden genoeg werk in het huis te doen, dat hield ons warm. Gelukkig kwam de schoorsteenveger opdagen. Na ons aangeboden kopje koffie dacht ik dat hij wel aan het werk zou gaan. Nee, meneer nodigde zichzelf voor nog een kop koffie uit. Enfin, na veel gemopper “catastrofe” en flinke krachttermen ging hij aan de slag. Heel even was ik bang dat hij er niets mee kon. Gelukkig ging hij aan de slag. Zonder probleem en veiligheidsmaatregelen klom hij op het dak.

Nadat de beide schoorstenen waren geveegd moesten wij onder toeziend oog de kachel aanmaken. Nou dat konden en kunnen wij wel. Na nog een kopje koffie voor de schoorsteenveger kwamen we op het punt van betalen.
Ik kon gelijk mijn eerste cheque uitschrijven, waarbij ik nog tips kreeg hoe dit te doen. (altijd voor en na het bedrag een – zetten, zodat iemand dit niet kan veranderen)

De schoorsteenveger vertrok weer en A en ik gingen verder met bedden in elkaar zetten en alles wat er bij komt kijken om een leeg, koud huis gezellig en behaaglijk warm te maken.
Vooral het huis warm krijgen en houden was een klus. De kachels deden het goed maar wij moesten ervoor zorgen dat de kachels bleven branden. Er ging wel een kruiwagen per dag doorheen. Het was een enorm koude winter, s’nachts werd het wel -18 of nog kouder.

Wij namen ook de tijd om middels een wandeling, gelijk een beetje verdwaald, de omgeving te verkennen.
Ondanks de kou was het toch heerlijk weer met een strakblauwe lucht en een stralende zon.

Haast niet voor te stellen dat dit alweer bijna 10 jaar geleden is.